"- Μαμά πού είσαι ;
[...] Η φωνή της μητέρας του εξακολουθεί να ηχεί. Όχι γύρω του,
μέσα του, μέσα στο μυαλό, μέσα στα βάθη της ψυχής του...
[...] Κλείνει τα μάτια και προσπαθεί να καταλάβει από πού έρχεται ο ήχος. Αισθάνεται σαν να τον τραβούν και να τον απωθούν την ίδια στιγμή. Ανοίγει τα μάτια του. Απίστευτο...
[...] Στέκεται έξω από ένα σπίτι . Όμορφο είναι, καθαρό, φρεσκοβαμμένο. Έχει και κούνια και ένα πολύ όμορφο σιντριβάνι. Φυσάει δυνατά.
[...] Πλησιάζει στο σπίτι. Πώς πέρασε από την πόρτα δεν θυμάται, πλάκα έχει πάντως, μπορεί να μη θυμάται αλλά τώρα είναι μέσα. Στο σαλόνι μία γυναίκα κοιτάζει έξω από την μπαλκονόπορτα, είναι έγκυος. Της φωνάζει, αλλά αυτή δείχνει να μην τον ακούει... Τώρα φωνάζει με όλη του τη δύναμη. [...]
... μοιάζει απίστευτα στη μαμά, όμως είναι πιο μεγάλη και είναι έγκυος . Γιατί έχει τρομάξει; Τί έπαθε;
[...] Φοβάται κι αυτός όπως και αυτή, κλείνει τα μάτια του...
[...] Φωνάζει, κλαίει. Θέλει να φύγει από
εκεί, αλλά δεν μπορεί. Ξανακλείνει τα μάτια του. Δεν θέλει να τα ανοίξει,
θέλει τη μητέρα του. Τη φωνάζει.
Καμία απάντηση, τα ξανακλείνει.[...]
απόσπασμα από τη flash story με τίτλο: "Μόνο εγώ",
Δια χειρός James Antoniou (2012)
