...Φοβόμουν. Φοβόμουν
πραγματικά. Ο φόβος με συντρόφευε από τη στιγμή που με έβαλαν στο κρατητήριο
στην Πάργα. Ήμουν εντελώς έξω από τα νερά μου. [...]
[...] Ο Αρχιφύλακας Λιαδέλης καθόταν στο αυτοκίνητό του, χαμένος στις σκέψεις του. [...] Πάντα
υπήρχε κάτι. Κάτι μικρό και φαινομενικά αθώο, το οποίο θα τον έβαζε στην σωστή
τροχιά για να βρει την άκρη σε αυτό το μπερδεμένο κουβάρι που οδηγούσε στην
καταστροφή ενός νέου ανθρώπου. [...]
Η συνέχεια ΕΔΩ
