"... Αισθάνομαι την πλάτη μου να ανοίγει και να ξεδιπλώνονται τα
φτερά που μου έχει χαρίσει ο δημιουργός μου. Το γνώριμο τσούξιμο του δέρματός μου που σκίζεται για να
με κάνει ξεχωριστό, ο θεμιτός αυτός πόνος που τονίζει τη διαφορετικότητά μου
από τους κοινούς θνητούς.
... Το πρόσωπό μου συσπάται, καθώς αισθάνομαι τα οστά του
να διογκώνονται. Μεταβάλλομαι στη θαυμαστή δαιμονική μορφή μου που με κάνει
τόσο υπέροχα όμορφο. Τα χέρια μου αρχίζουν να αδυνατίζουν και να μακραίνουν [...] τα νύχια μου να παίρνουν το
χρώμα της σκουριάς και του ξεραμένου αίματος [...]
... Με έναν σχεδόν αναιδέστατο ήχο
που προέρχεται από τα πλήρως ανοιγμένα πια φτερά μου, αισθάνομαι τα πόδια μου να
αποκολλούνται από το έδαφος. Βρίσκομαι με μιας
πάνω από τα δέντρα, αρκετά ψηλά, όπως τα αρπακτικά που ξέρουν να
εμφανίζονται μόνο τη στιγμή που πιάνουν το θύμα τους..."
απόσπασμα από τη flash story με τίτλο: "Ο Κόμης",
Δια χειρός James Antoniou (2014)
