Η Γυναίκα του κυρ-Μέντιου

"- Τα χρόνια περνούν από πάνω μας σαν νερό. Το σώμα μας στερεύει από χυμούς και αρχίζει να ξεραίνεται σαν φύλλο φθινοπωρινό στο χώμα που αρχίζει να παγώνει...

[...] Σαν είμαστε ακόμα παιδιά, πιστεύουμε πως ο δρόμος που έχουμε να διανύσουμε είναι μακρύς και το ταξίδι τεράστιο. Δεν είναι όμως. 

Η ζωή είναι μια μικρή σταγόνα στο απύθμενο πηγάδι του χρόνου.[..]

[...] Οι λέξεις στάλαζαν από τα χείλη του γέρο-ναυτικού καθώς μας κοίταζε και δάκρια γυάλιζαν στα κουρασμένα και θαμπά από τον καταρράκτη μάτια του. [...]"

απόσπασμα από το διήγημα με τίτλο: "Η Γυναίκα του κυρ-Μέντιου",

Δια χειρός James Antoniou (2014)